Tekst pieśni zarejestrowanej przez Bartosza Gałązkę, podanej przez P. Annę Wnęk (1921) z Pstrągówki.
I
O Święty Jezu, cóżeś Ty przewinił,
cóżeś przed światem niezbożnym uczynił,
że dekret na Cię wydał tak straszliwy
lud niecnotliwy?
II
Ostre katują święte ciało bicze,
niezbożne ręce sinieją oblicze,
a krwią niewinną cierniowa korona
wszystka skrwawiona.
III
Śmiechem nieludzkim zewsząd najgrawany,
octem i żółcią gorzką napawany,
a na ostatek Pan tak znamienity
na krzyż przybity.
IV
Cóż Cię przywiodło do takowej męki,
na co mój Jezus doznał z ludzkiej ręki?
Grzechy , o grzechy nasze są jedyną,
Panie przyczyną.
V
O królu wielki, Królu znamienity,
który tak będzie język wyśmienity,
aby tę miłość, którąś nam objawił
dosyć wysławił?
VI
Tak ja, gdy Twoją sam miłość rozważę,
wszystkiemu zaraz światowi pokażę,
żem miejsce obrał w Twojej krwawej ranie,
najsłodszy Panie.
VII
Już nie pociągnie zły świat mnie za sobą,
Tyś najśliczniejszą, Panie mój ozdobą,
którego gdy ja mam w swojej pamięci,
nic mnie nie nęci.
VIII
Tam Jezu drogi, gdy niskim ukłonem
wszyscy przed Twoim ludzie padną tronem,
weźmiesz pod swoją wieczną mnie obronę
i dasz koronę.
IX
A ja złożywszy wszystką z siebie trwogę,
z świętymi śpiewać Anioły pomogę:
chwała bądź wieczna, o Panie nad Pany,
za Twoje rany.